من اول که این کـــــــــــار، سر داشتم                     دل از ســـــر به یکبــــــــار برداشتم
سر انداز در عاشـــــــــقی صادق است                     که بد زهره بر خویشتن عاشق است
 اجـــــــــــل ناگهان در کمــــــــینم کُشد                    همـــــــــان به کــــه نازنینــــــم کُشد
چو بی شک نبشته است بر سر، هلاک                     به دست دلآرام خوشــــــــتر هلاک
نه روزی به بیچــــــــارگی جان دهی؟                    همان به که در پای جانــــــــان دهی

سعدی"بوستان"

                                                                 خدا حافظ