انتظار واژه غریبی است...
واژه ای که روزها یا شاید هم ماههاست
که با آن خو گرفته ام.
که چه سخت است انتظار...
هر صبح طلوعی دیگر است بر انتظارهای فردای من!
خواهم ماند تنها در انتظار تو
چرا نوشتم در برگ تنهاییم برای تو! نمیدانم؟
شاید روزی بخوانند بر تو عشق مرا
می دانم روزی خواهی آمد می دانم
گریان نمی مانم؛ خندانم!
برای ورودت ای عشق
وقتی که به یادت می افتم
به یاد خاطراتت...نامه هایت را مرور می کنم؛
یک بار...نه...بلکه صدبار
وجودم را سراسر عشق فرا می گیرد